اهمیت ماه رمضان در روایات
در این مطلب از سایت سنگ هرات به تشریح جامع اهمیت ماه رمضان در روایات میپردازیم. ماه رمضان در مکتب پیامبر (ص) ماه ضیافت خداست. در این مهمانی بزرگ الهی میزبان خداوند است و بندگان مؤمن او مهمان این دعوت الهی و ریاضت و زهد و مجاهدۀ نفسانی و تقوا وسائل پذیرایی آن. و این سخن از پیام آور مکتب الهی است که: دعيتُمْ إلى ضيافَةِ اللهِ» رمضان ماهی است که شما را در آن بسوی ضیافت خدا خوانده اند و شما در آن از اهل کرامت خدا گردیده اید.
لذا یکی از تفاوتهای عمدۀ ضیافت الهی با ضیافت مردمی در این است که در ضیافتی که از جانب مردم صورت میگیرد محور، دعوت بسوی طعام است و بهره بردن از آنچه هست. اما در ضیافت الهی محور؛ تقوی و ریاضت و مبارزه نفسانی با شهوات و امیال شیطانی است. که از جمله ویژگیهای آن، بودن و نخوردن و قدرت داشتن و گناه نکردن و بر خواهش های دل «نه» گفتن است. که تسلط بر نفس را تقویت میکند و بدون این هم نمیتوان به وارستگی از خود و رسیدن به مقام قرب الی الله رسید.
اهمیت ماه رمضان در روایات
آری ماه رمضان ماه قرب است. ماه گریز از خویشتن خویش و التجاء به پروردگار این مقام قرب حق تعالی است که تمامی انبیاء الهی و هم بندگان مخلص خداوند، آرزوی رسیدن به آن را داشتند. و ابصار قُلُوبِنا بِضياء نَظَرِهَا إِلَيْكَ حَتَّى تَخْرِقَ أبصارُ القُلُوب حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَهُ… و چشمان دلمان را جلوه ای از عنایت خود روشن فرمای تا پرده های نور را بدرد و به سرچشمه عظمت برسد.
اهمیت ماه رمضان در روایات
«رمضان» برای سلوک این راه است. برای هجرت درونی است. برای سیر در دنیای باطن است. برای مرور بر نفسانیات و اخلاقیات است. و برای آن است که ملکات نفسانی را درجان خویش پرورش دهی. برای آن است که ارزشهای متعالی را، در عمق وجود خویش جای دهی و پدید آوری. برای آن است که «اخلاق»، جزو بافت درونی تو شود. نه حرکت خشک بیرونی.
اگر دل را در اختیار صالحات گذاشتی، اگر مشوق به خیر و تقوا و عشق به الله را در دل مشعل ساختی، دیگر «حسنات» و «صالحات» جریان زلالی میشود که خود به خود از آن سرچشمه می جوشد و از درون به بیرون سرایت میکند و از «قلب» به اندام میرسد و از «دل» بر «دیده» تأثیر می گذارد. اگر به دیدار ماه رمضان میروی، که لقاء خداوند نیز می باشد باید چهرۀ جان را هم بیارائی و «جمال باطن را هم داشته باشی رمضان، موسم «عبادت» و عبادت، غذای روح است. رمضان، فصل مناجات و دعاست و دعا، نردبان تعالی جان است.
اهمیت ماه رمضان در روایات
اهمیت ماه رمضان
ارزش ماه رمضان در روایات
رمضان دوره تزکیه تهذیب، تربیت، ساختن، مقاومت کردن، تحمل نمودن و چشیدن است. ایام عفاف، کنترل، امساک، توجه به خدا و تقرب به پروردگار است. دریغ که این فرصت بگذرد و کاری نکنی که خدا را از خویشتن راضی کنی. که اگر این صفت در انسان تجلی نکند هرگز به آن سرچشمه نور نخواهد رسید.
که این فرازی از مناجات تمامی ائمه معصومین علیهم السلام است که با آن پروردگار خود را میخواندند و در مقام معرفه الله فانی میگشتند لذا وارد شدن در وادی فیض الهی، لیاقت و شایستگی خواهد. آیا راه رشد و تزکیه و عوامل «فلاح» و علل «فجور» را میدانی؟ دنیای تو در تو و شگفت «دل» را گشته ای؟ آیا «نفس» هزار چهره را شناخته ای، تا با هر نقابی که بر نفسانیت میزند و پیش می آید، آن را بشناسی و از هر جا حمله آورد به ضد حمله بپردازی و هرگاه زهر ریخت، پادزهر بکار بری؟
اهمیت ماه رمضان در روایات
بنابراین محور ضیافت خدای تبارک و تعالی دعوت و لذات معنوی و روحانی و وارستگی کامل از بت های درونی میباشد که رسیدن به این مقامات عالیه مقدمهٔ ورود به معدن عظمت الهی است. لذا باید تمامی حجابهای ظلمانی به حجاب های نورانی تبدیل گردد، تا لیاقت ورود به این بهشت الهی نصیب سالک الی الله شود.
اما کسی که هنوز نتوانسته است، این زنجیرهای وابستگی درونی و این حجاب های تاریک نفسانی را کنار بزند و توجه اش را از عالم طبیعت به عالم روحانیت منعطف گرداند و حتی هیچگاه توان خود را در جهت تهذیب نفس بکار نینداخته است؛ در اسفل السافلین که آخرین درجه حجب ظلمانیست قرار می گیرد” ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ السَّافِلِينَ”. در صورتی که خدای تبارک و تعالی انسان را در عالی ترین مقام آفریده است “لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ في أحسن تقويم”.
ماه رمضان و اهمیت آن در روایات
ماه رمضان دعوتی است معنوی و تو مهمان عرش خدائی مگر نه اینکه مهمان باید به دلخواه صاحب خانه رفتار کند؟ مگر نه اینکه هرچه را میزبان آورد، باید تناول کرد و هر جا که او گفت، آرمید؟!… تو اینک در کجای جهانی؟ و جایگاه تو در پهنهٔ خلقت کجاست؟ برای چه آمده ای؟ از کجا آمده ای و به کجا خواهی رفت؟ تا کجا میتوانی پرواز کنی و با کدام بال و پر، سوی کدام مقصود و در کدام جهت؟… آیا خود را شناختهای تا بدانی که برای چه کاری؟ آیا استعدادهایت را بازشناسی کرده ای، که بدانی تا کجا میتوانی پیش بروی؟ اساساً مال این جهانی یا متعلق به آن جهان؟ برای بقائی یا فنا؟ برای عروج یا سقوط؟ برای صعود یا برای هبوط؟!…
ماه رمضان در روایات
از تو حرکت و همت، از خدا برکت و توفیق. و در این مسیر، سپری باید برداشت از روزه؛ و سلاحی باید برگرفت از دعا و راهی در پیش گرفت با جهاد و برای درستی عمل و رستن از بردگی و نجات از هلاکت کلید رهگشا و در گشائی باید داشت از تقوا تا وقتی راه هموار شد، به قرب حق رسید. تا وقتی مانع برطرف گشت، بهتر و بیشتر، پیش رفت. به قول حافظ: جمال یار ندارد نقاب و پرده، ولی غبار ره بنشان، تا نظر توانی کرد تو کز سرای طبیعت نمیروی بیرون کجا به کوی حقیقت گذر توانی کرد؟ و خداوند این ضیافت آسمانی و این خوان رحمت «ماه رمضان» را برای همین گسترده است.
منبع: آثار و برکات روزه داری در دنیا، قبر و قیامت، محمد جواد مهری، انتشارات رواق دانش، چاپ اول، 1380.
بیشتر بدانید:
2 دیدگاه در “اهمیت ماه رمضان در روایات”